Tip 2 Diyabetli Bireylerin Diyet Antioksidan Kapasitesinin Bazı Biyokimyasal Parametrelerle İlişkisi

Rahime Evra Karakaya, Mendane Saka, Nurcan İnce

Özet


Amaç: Bu çalışmanın amacı, diyabetli bireylerde diyet antioksidan kapasitesinin bazı biyokimyasal parametreler ile ilişkisinin belirlenmesidir.

Gereç ve Yöntem: Tip 2 diyabetli 40 birey ve sağlıklı 47 birey ile yürütülen bu çalışmada, bireylerin antropometrik ölçümleri (boy uzunluğu ve vücut ağırlığı) ve besin tüketim kayıtları diyetisyen tarafından alınmıştır. Besin tüketim kayıtlarından elde edilen enerji, makro besin ögeleri ve diyet antioksidan kapasitesi Beslenme Bilgi Sistemi (BEBİS) programı ile değerlendirilmiştir. Bireylerin biyokimyasal bulgularından açlık plazma glukozu (APG), Hba1c, total kolesterol, LDL kolesterol, HDL kolesterol, VLDL kolesterol, Non HDL kolesterol, Total/HDL kolesterol, trigliserid ve C-reaktif protein (CRP) değerleri laboratuvarda analiz edilmiştir.

Bulgular: Diyabetli bireylerin enerji, protein (g), yağ (g), doymuş yağ (g), toplam posa ve çözünmez posa alımları kontrol grubuna göre istatistiksel olarak daha yüksektir. Diyet antioksidan kapasitesine göre gruplar arasında anlamlı fark bulunmamıştır (p=0,961). Diyetin toplam antioksidan kapasitesi ile yaş, beden kütle indeksi (BKİ) ve biyokimyasal bulgular arasında anlamlı ilişki bulunmamıştır (p>0,05).

Sonuç: Diyabetli bireylerde oksidatif hasarın ve diyabetik komplikasyonların gelişiminin önlenmesi için diyetle antioksidan alımını artırmak önem taşımaktadır. Diyet antioksidan kapasitesi ve biyokimyasal parametreler arasındaki ilişki hakkında net sonuçlar elde etmek için daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır.

 

Anahtar kelimeler: Antioksidanlar, diyabetes mellitus, diyet


Tam Metin:

PDF

Referanslar


Akbar, S., Bellary, S., ve Griffiths, H. R. (2011). Dietary antioxidant interventions in type 2 diabetes patients: a meta-analysis. The British Journal of Diabetes and Vascular Disease, 11 (2), 62-68.

Allagui, M. S., Feriani, A., Bouoni, Z., Alimi, H., Murat, J. C., ve El Feki, A. (2014). Protective effects of vitamins (C and E) and melatonin co-administration on hematological and hepatic functions and oxidative stress in alloxan-induced diabetic rats. Journal of Physiology and Biochemistry, 70 (3), 713-723.

Bigagli, E. ve Lodovici, M. (2019). Circulating Oxidative Stress Biomarkers in Clinical Studies on Type 2 Diabetes and Its Complications. Oxidative Medicine and Cellular Longevity, 2019,1-18.

Chilelli, N. C., Cosma, C., Burlina, S., Plebani, M. ve Lapolla, A. (2018). Antioxidant capacity in patients with type 2 diabetes: a preliminary investigation on gender-specific differences in an Italian population. Clinical Chemistry and Laboratory Medicine (CCLM), 56 (4), 101-104.

Çapaş, M., Kaner, G., Soylu, M., Inanc, N., ve Başmısırlı, E. (2018). The relationship between plasma total antioxidant capacity and dietary antioxidant status in adults with type 2 diabetes. Progress in Nutrition, 20 (1), 67-75.

Daneshzad, E., Keshavarz, S. A., Qorbani, M., Larijani, B., ve Azadbakht, L. (2020). Dietary total antioxidant capacity and its association with sleep, stress, anxiety, and depression score: A cross-sectional study among diabetic women. Clinical Nutrition ESPEN, 37, 187-194.

Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ). (2021). Body Mass Index (BMI). 03 Haziran 2021 tarihinde https://www.euro.who.int/en/health-topics/disease-prevention/nutrition/a-healthy-lifestyle/body-mass-index-bmi adresinden erişildi.

Evert, A. B., Dennison, M., Gardner, C. D., Garvey, W. T., Lau, K. H. K., MacLeod, J., ... ve Yancy, W. S. (2019). Nutrition therapy for adults with diabetes or prediabetes: a consensus report. Diabetes Care, 42 (5), 731-754.

Hamamcıoglu, A. C. (2017). Diyabette oksidatif stres ve antioksidanların rolü. Türkiye Diyabet ve Obezite Dergisi, 1 (1), 7-13.

Montonen, J., Knekt, P., Järvinen, R. ve Reunanen, A. (2004). Dietary antioxidant intake and risk of type 2 diabetes. Diabetes Care, 27 (2), 362-366.

Park, N. Y. ve Lim, Y. (2011). Short term supplementation of dietary antioxidants selectively regulates the inflammatory responses during early cutaneous wound healing in diabetic mice. Nutrition and Metabolism, 8 (1), 80.

Pastors, J. G., Warshaw, H., Daly, A., Franz, M. ve Kulkarni, K. (2002). The evidence for the effectiveness of medical nutrition therapy in diabetes management. Diabetes Care, 25 (3), 608-613.

Pieme, C. A., Tatangmo, J. A., Simo, G., Nya, P. C. B., Moor, V. J. A., Moukette, B. M., ... ve Sobngwi, E. (2017). Relationship between hyperglycemia, antioxidant capacity and some enzymatic and non-enzymatic antioxidants in African patients with type 2 diabetes. BMC research notes, 10 (1), 141.

Psaltopoulou, T., Panagiotakos, D. B., Pitsavos, C., Chrysochoou, C., Detopoulou, P., Skoumas, J., ve Stefanadis, C. (2011). Dietary antioxidant capacity is inversely associated with diabetes biomarkers: the ATTICA study. Nutrition, Metabolism and Cardiovascular Diseases, 21 (8), 561-567.

Rodríguez-Bonilla, P., Gandía-Herrero, F., Matencio, A., García-Carmona, F. ve López-Nicolás, J. M. (2017). Comparative study of the antioxidant capacity of four stilbenes using ORAC, ABTS+, and FRAP techniques. Food Analytical Methods, 10 (9), 2994-3000.

Whiting, D. R., Guariguata, L., Weil, C. ve Shaw, J. (2011). IDF diabetes atlas: global estimates of the prevalence of diabetes for 2011 and 2030. Diabetes research and clinical practice, 94 (3), 311-321.

Zujko, M. E., Witkowska, A. M., Waśkiewicz, A. ve Sygnowska, E. (2012). Estimation of dietary intake and patterns of polyphenol consumption in Polish adult population. Advances in Medical Sciences, 57 (2), 375-384.

Zujko, M. E., Witkowska, A. M., Górska, M., Wilk, J. ve Kretowski, A. (2014b). Reduced intake of dietary antioxidants can impair antioxidant status in type 2 diabetes patients. Polish Archives of Internal Medicine, 124 (11), 599-607.


Refback'ler

  • Şu halde refbacks yoktur.