FİZİKSEL AKTİVİTENİN YEME DAVRANIŞI VE İŞTAH ÜZERİNE ETKİSİ

Özet

Fiziksel aktivite, enerji harcamasına neden olan iskelet kasları tarafından üretilen farklı şiddette yorgunlukla sonuçlanan, herhangi bir bedensel hareket olarak tanımlanır. İştah ise; yeme, tercih ve yeme motivasyonunu içeren bir dizi yeme davranışını kapsayan bir terimdir. İştahı etkileyen tokluk hormonlarının kolesistokinin(CCK), glukagon benzeri peptid 1 (GLP-1), oksintomodulin (OXM), peptid YY(PYY), pankreatid polipeptid (PP), amilin, insülin, leptin olup,  açlık hormonun ise ghrelin hormonu olduğu bilinmektedir.  Egzersizin bu hormonlar üzerindeki etkisi ve enerji alımına etkisi incelendiğinde, anoreksijenik hormonların (PYY, PP ve GLP-1) konsantrasyonlarını artırdığı gösterilirken, plazma ghrelin konsantrasyonlarının yorucu dayanıklılık egzersizinden sonra bastırıldığı bulunmuştur. Besin alımı iştahla düzenlenir ve vücut kütlesi, fiziksel aktivite ile belirlenen enerji gereksiniminin bir işlevidir.  Akut egzersiz, besin alımını otomatik olarak azaltmasa da, iştahın kısa süreli inhibisyonunu etkilemektedir. Genel olarak, akut egzersizi takiben iştah düzenleyici hormonlardaki değişikliklerin şiddete bağlı olduğu, iştah sinyallerinin daha fazla bastırıldığı ve daha yüksek yoğunluklu egzersiz ile tokluk sinyallerinin daha fazla uyarılmasına neden olduğu görülmektedir. Bunun nedeni, şiddetli egzersiz sırasında sempatik sinir sistemi aktivasyonunun artması mide çevresindeki kan akımının azalması ile dolaşımdaki kanın çoğunluğunun aktif kaslara yönlendirilmesidir.